Klewenalp (1600 mnpm) – wjazd kolejką linową z Beckenried na Klewenalp (22 CHF, 35 CHF w obie strony). Bardzo przyjemny szlak prowadzi przez Stafel na Bärenfallen, skąd można wrócić do Klewenalp lub zejść jednym ze szlaków z powrotem do Beckenried.
Widoczność niestety nie jest najlepsza. Szaro-mleczne powietrze powoduje, że jezioro w dole i przyległe do brzegów miejscowości są zamglone. Zresztą trasa z Brisenhaus do Niederrickenbach wiedzie za grzbietem górskim więc jeziora i tak nie widać.
Przed wyjazdem z Warszawy kupiliśmy mapę szlaków górskich tego regionu. Niestety nie są one zgodne z rzeczywistością. Niektóre wcale nie istnieją np. z Musenalp do Bleikigrat, a inne, jak np. z Bousenhorn do Beckenried znakowany jest niebiesko, czyli należy do trudniejszych. Dlatego należy wyznaczać trasę w oparciu o bezpłatne mapy, dostępne na stacjach kolejek linowych lub punktach informacji turystycznej.
Ponieważ szlak wytyczaliśmy częściowo w oparciu o mapę Kompasu, nadłożyliśmy drogi i wróciliśmy później, niż zamierzaliśmy. A miała to być lekka „trasa rozruchowa”. Prawdę mówiąc nóg nie czujemy….

Środa – oj, nogi jednak trochę bolą. Tak więc dziś dzień wypoczynku - jedziemy do Lucerny. Tam będzie można je rozruszać, chodząc po płaskim terenie…
Lucerna – malownicze, średniowieczne miasto, położone nad Jeziorem Czterech Kantonów, w otoczeniu szczytów Pilatus, Rigi i Stansenhorn, które są celem turystycznych wycieczek.
Wizytówką miasta jest XIV-wieczny Most Kapliczny, który uważany jest za jeden z najstarszych krytych mostów w Europie. Strawiony pożarem w 1993 roku został pieczołowicie odbudowany.

Średniowieczne mury miejskie wraz z wieżami zachowały się w niemal nienaruszonym stanie. Można po nich spacerować bezpłatnie.

 Starówkę, pozbawioną ruchu kołowego, tworzą historyczne place, otoczone domami, pokrytymi ozdobnymi freskami. Pięknie prezentuje się też bulwar wzdłuż nabrzeża rzeki Reuss. Liczne kafejki i restauracje zapraszają gości do stolików usytuowanych nad samą wodą.

Pomnik umierającego lwa w centrum miasta poświęcony jest szwajcarskim gwardzistom, broniącym francuską parę królewską podczas szturmu na pałac Tuilerie w 1792 roku. Większość z nich pochodziła z Lucerny; zginęli wszyscy. Mark Twain nazwał tego wykutego w litej skale lwa „najsmutniejszym i najbardziej poruszającym kawałkiem skały na świecie”.

Do najważniejszych współczesnych akcentów w architekturze Lucerny należy Centrum Kulturalno-Kongresowe KKL, zaprojektowane przez francuskiego architekta Jeana Nouvela, kryjące salę koncertową, centrum kongresowe i muzeum sztuki.

W 1972 roku Stacja Kolejowa została całkowicie strawiona przez pożar. Na szczęście nikomu nic się nie stało. Dworzec został odnowiony według projektu hiszpańskiego architekta Santiago Calatravy (w zasadzie budowla niczym szczególnym nie zachwyca).
Z poprzedniego dworca pozostał główny portal, który obecnie tworzy bramę wejściową na plac przed dworcem. Widoczna jest ona przez przeszkloną ścianę frontową nowego dworca.

Czwartek – piękny, słoneczny poranek. Wyruszamy samochodem z Buochs do Beckenried, aby stamtąd dostać się statkiem do Vitznau i dalej kolejką zębatą na Rigi. Na przystani dostaliśmy od razu bilet łączony – na statek do Vitznau, wjazd na Rigi Kaltbad i z powrotem kolejką do Vitznau i statkiem do Beckenried – koszt 68 CHF od osoby!

Rigi Kulm – (1797 mnpm) – ze szczytu roztacza się piękny widok na jezioro i okoliczne góry, pod warunkiem, że przejrzystość powietrza jest doskonała. Niestety nie mieliśmy szczęścia, bo mimo słonecznej pogody widoczność była słaba. Te piękne widoki, na które liczyliśmy musiały powstać w naszej wyobraźni.
Wjazd kolejką zębatą z Vitznau na Rigi Kulm w 2010 roku kosztował 40 CHF (w obie strony 64 CHF), na Rigi Kaltbad 29 CHF (47 CHF w obie strony). Jest to pierwsza w Europie kolejka górska, uruchomiona 21 maja 1871 roku. Na Rigi można się również dostać kolejką linową z Weggis (ceny podobne).

Na Rigi Kaltbad wjechaliśmy kolejką zębatą z Vitznau, skąd zamierzaliśmy dostać się na Rigi Kulm górskim szlakiem. Okazało się jednak, że zamiast górskiego szlaku na szczyt prowadzi utwardzona, szeroka droga. Na szczycie tłum turystów i miejsca widokowe, z których spodziewaliśmy się zobaczyć turkusową wodę jeziora w dole i miejscowości przycupnięte na jego brzegu. Niestety zła widoczność powietrza zupełnie to uniemożliwiła. Jakby patrzeć przez mleczno-niebieską matową szybę. Z Rigi Kulm przez Klösterli wracamy z powrotem do Rigi Kaltbad. Szlak niestety znów wiedzie szeroką drogą, częściowo asfaltową, częściowo betonową, na dłuższym odcinku obsypaną mnóstwem ruchomych kamyków, usuwających się spod stóp. Z Rigi Katlbad wracamy kolejką do Vitznau, a stamtąd statkiem do Beckenried, gdzie czeka na nas zaparkowany samochód. Chyba nie będziemy już czekać na przejrzyste powietrze, tak ważne podczas górskich wędrówek. Wszak widok, zapierający dech w piersiach jest nagrodą za trud wspinania. Niestety w tym rejonie i w tym czasie zupełnie go nie zaznaliśmy. Zapadła decyzja - jutro przenosimy się do Engelbergu, może tam będzie lepiej.

Informacje praktyczne:

• Camping Sportzentrum, 6374 Buochs www.campingtcs.ch

• Trasy należy wyznaczać w oparciu o aktualne, bezpłatne mapy, dostępne na stacjach kolejek linowych lub punktach informacji turystycznej. Na innych, przywiezionych ze sobą mapach szlaki mogą okazać się nieistniejące lub inaczej znakowane.

• Znakowania szlaków górskich w Szwajcarii:

Trasy łatwe – na mapie linia czerwona ciągła, na szlaku czerwona kreska pomiędzy białym
Trasy średnie – na mapie linia czerwona przerywana, na szlaku czerwona kreska pomiędzy białymi
Trasy trudne – na mapie i na szlaku znaki niebieskie
• Klewenalp (1600 mnpm) – wjazd kolejką linową z Beckenried 22 CHF/35 CHF, dzieci zniżka 50%

• Rigi Kulm (1800 mnpm) – można wjechać kolejką zębatą z Vitznau lub linową z Weggis do Kaltbad i dalej zębatą na Rigi Kulm – koszt w jedną 40 CHF/64 CHF w obie strony, dla dzieci zniżka 50%
Z Weggis i Vitznau na Rigi Kalbad – 29 CHF/47 CHF

• Okoliczne szczyty, na które nie wybraliśmy się:
Na Pilatus (2132 mnpm) wspina się kolejka zębata po największej na świecie stromiźnie (miejscami nachylenie wynosi 48%). Z tarasu na szczycie roztacza się panoramiczny widok na okolicę. Znajduje się tutaj restauracja i hotel. Wjazd na Pilatus z Alpnachstad i z powrotem w 2010 roku kosztował 60 CHF (43 €).
I na Stansenhorn (1898 mnpm) – wjazd kolejką na szczyt 31 CHF/60 CHF, na którym na turystów czekają leżaki i panoramiczna restauracja, wykonująca obrót w ciągu 43 minut.